Ebeveyn tükenmişliği (Parental burnout) nedir?
📌 Ebeveynlerde tükenmişlik sendromu; ebeveyn sorumluluklarını yerine getirirken kronik strese maruz kalan ve bu stresle başa çıkacak kaynaklara (çevre sosyal desteği, zaman vb.) sahip olmayan anne babaları etkileyen bir sendromdur.
|
Ebeveyn tükenmişliğinin gündelik hayatta nasıl kendini belli ettiğini kısaca açıklayalım. Belki kendinizden bir şeyler bulursunuz ve yalnız olmadığınızı görmek iyi gelir.
"Çocuklarımı seviyorum ama artık onların yanında olmaya dayanamıyorum."
Ebeveyn rolünden kaynaklanan bitkinlik, genellikle ortaya çıkan ilk belirtidir. Ebeveyn bitkin, yıpranmış ve artık verecek bir şeyinin kalmadığını hisseder. Bu bitkinlik duygusal düzeyde (artık baş edemiyormuş gibi hissetme), bilişsel düzeyde (düzgün düşünememe hissi) ve/veya fiziksel düzeyde (kronik yorgunluk) ile kendini gösterebilir.
Aşırı zihinsel yük ve hayattan keyif almamak ise en belirgin ikinci semptom. Bu noktada depresiflik ile tükenmişlik hissi birbirine karışır. Ebeveyn artık ebeveyn olmayı kaldıramaz, bunalır ve ebeveynlikten artık herhangi bir zevk almaz. Kendine yabancılaşır ve sanki çocuklar için yaşıyormuş gibi hisseder.
“Anne, anne, anne acıktım, anne susadım, anne tuvalete gitmeliyim, şunu yapmalıyım, bunu yapmalıyım. Artık “anne” kelimesini duymaya dayanamıyorum."
Bir sonraki adım kişinin çocuklarından duygusal olarak uzaklaşması. Ebeveynin çocuklarıyla ilişkisine ayıracak enerjisi kalmaz ya da en azından her zamanki kadar kalmamıştır. Motivasyon eksikliği, yaşam enerjisinde düşüklük... Çocukların ne söylediğine daha az dikkat etmek, dinlermiş gibi yapmak, çocukların deneyimlerini ve duygularını eskisi kadar önemsemeyi bırakmak, olumlu ebeveynlik dürtüsünü kaybetmek veya çocuğa sevgi gösterme konusunda yetersiz kalmak.
"Kendimi artık tanıyamıyorum. Kendimi sevmiyorum."
Ebeveyn olarak yapmaları gerekeni yapmak üzerine kurulu yaşanan bu süreç sürekli stres ve baskı altında kendisinden beklenenleri verme üzerine devam eder. Kişi, ne olmak istediği ebeveyn olmayı başarabilir, ne de eskisi gibi bir ebeveyn olmayı...
"Artık mutsuz bir insanım, mutsuz bir çalışan ve en önemlisi kötü bir anneyim"
Bunu farkettiği anda, yetersizlik hissi, kendini suçlama ve kendi ile ilgili sınırlayıcı düşünceler kişiyi sarar. Kendine yabancılaşma ve dönüştüğü ebeveynden utanma hali.
"Çocukları kaldır, yedir, okula götür, akşam al, ödev yaptır, besle, duşa sok ve yatır. Ama daha fazlasına gelince tükenmiş hisset. Artık kendimin gölgesiyim sanki. Kendimi tanıyamıyorum. Ben eski ben değilim. Aynı zamanda, o kadar yorgunum ki kendimden kopmuş hissediyorum. Kendimi boşlukta hissediyorum. Öfke, tahammülsüzlük, durduk yere ağlama isteği, artık devam edemeyeceğimi hissediyorum ve çaresizim."
Kendinizde az çok benzerlikler seziyor musunuz? Sakin olun, farkındalık yolunda ilk adımı attınız ve içinizde bulunduğunuz durumun ne olduğunu anladınız. Şimdi kendiniz için bir şey yapın ve tükenmiş ebeveyn sendromundan muzdarip olduğunuzda kendinize nasıl yardımcı olabilirsiniz?, ona bakın!
Bu makaleyi beğendiniz mi?
Daha fazla bilgi almak ister misiniz 🤔 ?
Doğrudan yazara yazınBanu Karadeniz, Psikolog !
Banu Karadeniz'e bir soru sor
Düşüncelerinizi paylaşmak ister misiniz? Yorum bırakın