Ebeveyn olarak anne babamın hatalarını yapmaktan korkuyorum!

Çocukluk travmaları

Kabul edelim, mükemmel ebeveyn diye bir şey yoktur! Ebeveyn hala insan olmaya devam ediyor sonuçta. Ebeveynler kendilerini çocukları ile beraber geliştiriyorlar diyebiliriz hatta. Hepimiz zaman zaman hatalar yaparız ve bunlar genellikle bilinçsizdir.

Dolayısıyla ebeveynler hatalarını bilinçsizçe yaparlar, ancak dikkatli olmalısınız, yapılan hatanın çocuğun yaşamı boyunca maruz kalabileceği bir çocukluk travması yaratması da mümkün. Örnek vermek gerekirse, eğer çocuklarımıza güvenlik ihtiyacı karşılanmıyor gibi hissettirirsek bu onun yetişkinlik döneminde bir çok korkuyu tetikleyecektir.

➜ Genel olarak, çocukluk travmalarına bağlı gelişen 5 tipik davranış var. Adaletsizlik hissi, reddedilme, terk edilme korkusu, ihanet ve aşağılanma. Kendi çocukluk yaralarımızı tekrarlamamayı öğrenmek gerek. Ne yazık ki, birçok insan bilinçsiz yapılan hatalardan dolayı yetişkinlikte bunlardan muzdarip olabiliyor.

🔗 Çocuklukta gerçekleşen 5 ruh yarası | İyileşmek için keşfet!

Ailelerde şemalar: tekrara düşmemek için ne yapmalı?

Anne ve babamızın yaptığı hataları tekrarlamaktan kaçınmak istiyorsak, bunun nedeni sorun hakkında farkındalık sahibi olmamızdır ve bu iyi bir haber. 

Ancak bu, onlardan doğal olarak kaçınacağımız anlamına da gelmiyor. Örneğin, ilgisiz bir ebeveynimiz var diye, bu hatayı tekrarlamamak adına müdahaleci ve boğucu bir ebeveyn gibi davranmak doğru çözüm değil. Peki nasıl olacak? Ebeveynlerimizin hatalarını çocuklar üzerinde tekrar etmemek için ne yapmalıyız?

Kendi ebeveynlerimizi affetmek

Toksik anne veya narsist bir babanız olduysa, her şeyi affedemezsiniz. Bununla birlikte, kendi iyiliğimiz için, kendi yaralarımızı tanımlamamız ve neyin yanlış olduğunu sözlü olarak ifade etmemiz gerekir.

Bazen yüz yüze görüşmeyi bıraktığınız için ya da anne ve babamız vefat ettiği için bu mümkün olmuyor. Bu durumda kendi kendine de olsa ebeveynlerimize bir mektup yazmayı, hatta terapötik yazı ile çalışmaya başlamayı düşünebiliriz.

👨‍👩‍👧‍👦 Ebeveynlerimizle konuşursak ve bu fikre açıklarsa, aile terapisini düşünmek bile mümkündür. Her iki durumda da, şimdiye odaklanmak için kendinizi geçmişten kurtarmanın bir yolu olacaktır.

İçimize attıklarımızı kelimelere dökmek

Travmatik bir geçmişiniz olduğunda, bunu çocuklarınıza anlatmak önemlidir. Ama dikkatli olun, bunu onlar küçükken yapmayın. Geçmişimizi ve kendi çocukluk yaralarımızı anlayacak yaşa gelene kadar beklemek zorundayız.

Özür dilemek ve hikayemizi anlatmak, yaşanan gerginlik var ise bunun nedeninin onlar olmadığını vurgulayarak mümkün. Bu aynı zamanda çocuğunuza saygı duymak olacaktır. Onu bir aile ferdi olarak sevip saymak anlamına gelecektir.

Çocuklarımıza karşı davranışlarımızdan sadece biz sorumluyuz, hiçbir şekilde onlara bu yükü taşıtmamalıyız. Bu nedenle diyalog, anlayacak yaşta olduklarında en doğru yol.

🙅‍♀️ Kendini içinize attıklarınızdan kurtarmak, aynı zamanda aile sırlarının da açığa çıkması gerektiği anlamına gelir. Bir şeyleri halı altına süpürmek veya ertelemek bir şeyler ters gittiğinde kendilerini çok iyi hisseden ebeveynler ve çocuklar için zararlı olacaktır.

Çocuklar ve aktif dinleme becerisi

Çocuğunuzun tüm ihtiyaçlarının karşılandığından emin olmak için onu dinlemelisiniz! Örneğin çocuğumuz bize gününü anlatıyorsa ne söylediğine dikkat etmek gerekir. Bir sınıf arkadaşı ile kavga ettiğini ve üzüldüğünü gözden kaçırabiliriz.

Aktif dinleme, diğerinin sözlerine odaklanmamızı sağlar. Her zaman odaklanmak karmaşıktır, ancak çocuklarımızla tam bir bağlantı içinde olmak için en azından onunla bir diyaloğunuz olmalıdır.

➜ Dinleme, güvenlik, sevgi, iletişim, tanınma ve mutlu bir birey olmak adına zihinsel ve duygusal ihtiyaçları belirlemeye yardımcı olur.

➜ Dinlemek aynı zamanda travmalarımıza ve duygusal şoklarımıza dayanarak tahminde bulunmamak anlamına da gelir.

Kendi arzularımızı çocuklar üzerinden gerçekleştirmeye çalışmak

Kendi benliğimizi çocuklarımızdan ayırmalıyız: onlar biz değiller! Onlar kendi başlarına, sizden bağımsız birer birey. Onlar bize güvenirler. Onlara gerekli bakımı ve desteği sağlamalıyız fakat kendi arzularımızı onlara yansıtmamalıyız.

Tutkularında ve projelerinde onları desteklemek için orada olmalısınız. Bunu başarmak için, konfor alanımızdan çıkmak ve sınırlayıcı düşüncelerden kurtulmak durumundayız. Genellikle ailemizden, çevremizden ve sosyal çevremizden miras alınan tutumlar işte tam da bunlardır.

➜ Çocuğunuzu olasılıklar alanını keşfetmeye, öğrenmeye, merak etmeye vb. teşvik edebilmelisiniz.

🤩 Bu içeriği okuyanlar bunları da sevdi! 

🔗 Böyle bir dünyaya çocuk getirmek? #Eko-anksiyete

🔗 Çocuğa sevgi göstermenin yolları: şefkat dili, Psk. Esra Orçunlu

🔗 Çocukların duyguları da gerçektir, Psk. Esra Orçunlu