Antipatik mi, ben mi?! Antipatik bir insan olmaya dair...

Antipatik nedir?

Antipatik olmak, bir davranışa veya bir kişiye karşı hoş olmayan duygular hissetmek ve bu hoşnutsuzluğu dışarıya göstermektir. Hepimize zaman zaman böyle olur. Bazen sevmediğimiz, canımızı sıkan ve konuşmak istemediğimiz biriyle karşılaşırız. Çoğu zaman kendimizi zorlarız, iyi bir yüz ifadesi takınırız falan, ama hayır... bazen de solumuzdan kalkmışızdır işte, tahammülsüz günümüzdeyizdir.

Beni antipatik yapan şey ne?

Sorun şu ki, antipati, ilişkiler için kötü bir başlangıç noktası. Gerçekten de, kişi kendini bir nevi düşmanca göstermekle, karşısındakine, kendisinden veya söylediklerinden üstün olduğu duygusunu veriyor.

Antipati, iki insan arasında bir duvar yaratır. Genellikle insan veya sosyalleşme korkusundan kaynaklanır ve bazı olumsuz duygulardan kaynaklanır: iğrenme, öfke, sabırsızlık, kızgınlık, vb. gibi.

İnsanlar neden bana “antipatik” diyor?

Yani evet, açıkça bazen arkadaş canlısı davranmıyorum. Çirkin, ama 20 dakika boyunca ıslak saçla beni unutan bir kuaför, sarışınlarla ilgili bir şaka, ya da yüksek sesle durmadan konuşan biri, evet, bende hoşnutsuzluğa sebebiyet veriyor.

Problem şu ki, kendimi en iyi günümdeymiş gibi hissetmeye çalıştığım durumlarda antipatik bir insan olduğumun sık sık dile getirilmesi, beni çileden çıkarıyor. Ama neden? Neler oluyor da antipatik bir insan olduğum yüzüme vuruluyor?

İçe kapanıklık, ciddi bir surat, kötü ruh hali, hepsi bana karşı...

Yani evet, zamanımı gülümseyerek geçirmiyor olabilirim ve evet, kabul ediyorum, her zaman iyi modumda değilim. Ben de bir insanım. Ve çoğu zaman, hatta her zaman insanların beni sevmesini isterim, bu yüzden kibarım, hatta bazen çok kibarım. Belki, bu yüzden biraz mesafeli durmaya çalışıyorum, bir de tabii gergin oluyorum. Çünkü utangaç ve içe kapanık birisiyim ve bu nedenle sık sık insanlardan rahatsız olduğumdan veya özellikle nasıl hoş sohbet edilir bilmediğimden gerginlik hissediyorum. O yüzden susup izliyorum. Ve diğerlerini gözlemlerken düşüncelere dalıp, sosyal ortamdan kaçıyorum. Sonra benim hakkımda ne düşündüğünüzü tahmin etmeye çalışıyorum. “Off, aman, ne nemrut kız!”, “Ne kadar soğuk biri.”, “Bir derdi mi var, neden konuşmuyor?” gibi.

Bitchy face? İstemeyerek, farkında bile olmadan yaptığımız bir surat ifadesi. Dışarıdan bakıldığında kara bir bakış atıyor gibi durduğundan, sanki kafamda sizi yargılıyor, hatta eleştiriyorum gibi duruyor. Neden kadınlar hep güleryüzlü olmak zorunda?! 🤮

Bu yüzden sorunlarımdan biri, dikkat etmediğimde yüzümün somurtuyor, çevremi yargılıyor ve kendine herkesten daha fazla inanıyormuş gibi görünmesi. Her neyse, gerçekten güzel görünmüyorum. Ama, ne yapabilirim?

Sürekli sempatik değilim, ne var bunda?

Evet, kötü bir ruh hali içinde olmak, birinden hoşlanmamak, üzülmek, şok olmak ya da etrafım çevriliyken ve bu nedenle bazen, özellikle sevdiğim yakın insanlarla birlikteyken yalnız kalmak istemek benim başıma sık sık geliyor. Belki biraz somurtkan veya belki biraz düşmancayım. 

Şakalara gülmem, ilginç olmayan bir sohbete gülümsemem, biraz daha az arkadaş canlısıyım ve bu suratımdan belli oluyor ama bazen baskıyı nasıl bırakacağınızı da bilmeniz gerekiyor, arkadaşlar. Beni kendi halime bırakın artık! Herkes sempatik olmak zorunda mı?

Kendini sorgulamak

Neyse ki, her zaman sempatik olmamanın, antipatik olmak anlamına gelmediğini bilmek güzel.

Kendin olmak, doğal olmak çok güzel ama başkalarıyla sağlıklı ilişkiler sürdürmek için bazen onlara ulaşmak, onların da insan olduklarını, duyguları olan ve karşılıklı anlayış arayan hassas varlıklar olduklarını anlamak için çaba göstermeliyiz, ey antipatikler.

Ve eğer çok antipatik olduğunuzu veya yeterince sempatik olmadığınızı düşünüyorsanız, biraz sorgulamanız gerek:

• Başkalarıyla ilgilenmeyi seviyor muyum?
• İnsanlar benimle vakit geçirmekten mutlu mu?
• Başkalarını memnun etmeyi seviyor muyum?
• Güzel insanlarla anlar paylaşmayı sever miyim?
• Empati kurmayı biliyor muyum?

Bu sorulara çoğu zaman evet diyorsanız, panik yapmayın, düşündüğünüz kadar tatsız değilsiniz!

Yaşlandıkça daha mı antipatik oluruz?

Yaşlı insanların her zaman diğerlerinden biraz daha antipatik olabildiğini hiç fark ettiniz mi? Açıkçası, bu açıklanabilir bir durum: Yaşlandıkça başkalarının aptallığına karşı daha az hoşgörülü olursunuz. Yaş, bize kendimiz hakkında biraz daha düşünmeyi de öğretir, gelişimimize başkalarınınkinden önce öncelik veririz ve her şeyden önce kime güveneceğimizi daha iyi biliriz. Gerçekten de sosyal başarı, ihtiyaç duyduğumuz arkadaş çevresine zaten sahip olduğumuz için yeni arkadaşlar edinmeye olan ilginin daha düşük olduğu zamanlar gelir. 

Ve sonra, kabul edelim ki, genellikle yaş, öncelikler ile birlikte değişim ve deneyim bize daha dikkatli olmayı, bizim için neyin iyi olduğunu bilmeyi öğretir ... bu da mutlu olmamızı ve çiçek açmamızı sağlar.