Sabah saat 07:30, sonunda evden çıktım. Garip bir şekilde tertemiz kıyafetlerim ile kapıdayım. Ve işte covid sonrası işe dönmek nasıl bir deneyim, tadıyorum. Bir yıldan fazla bir süredir uzaktan çalışmayı sürdürdüğüm için ofise dönmeye hazırım, hatta fazlasıyla hazırım. Yine de bir gariplik var, işe geri dönmekte ve ofisten içeri girmekte zorlanıyorum...
Salgın süresince işler devam etti. Biz çalışanlar; “eh ne güzel işten eve dönmek için yolda harcanan saatler de yok”, “ayrıca esnek çalışma saatlerimiz var”, “Verimli şekilde evden çalışmak da mümkün!” derken çoğu şirket kendine en uygun esnek çalışma modelini uyguladı ve her çalışan kendi evden çalışma ortamını ayarladı.
Şimdi de normalleşme süreci, dolayısıyla T.C. Sağlık Bakanlığı yönetmelikleri, Dünya Sağlık Örgütü ve Avrupa Birliği işe dönüş rehberlerine ve çeşitli araştırmalara göre olmak üzere ofisten çalışma devam edebilir diye bir gerçek ortaya kondu. Şirketler çalışanlarını yeni çalışma sistemleri ile bir bir geri çağırmaya başladı.
Evet, uzun süre evden çalışmaya devam eden bir çok çalışan yavaş yavaş iş yerlerine geri dönüşün nasıl olacağını merak ediyor. İş yerim beni çağırdı, ve salgından sonra işe dönmek nasıl bir duygu, ben tattım.
15 dakika. Bu tam olarak “hazırım” dedikten sonra evimden çıkmam için geçen süreydi. “Bir şey unutmadım değil mi?” endişesi ve evden çıkma kararsızlığı (bkz. Normalleşme sürecinde kabin sendromu...) arasında 50 defa ayna karşısında kendime baktım, bir kaç kez kendimle küçük motivasyon konuşması yaptım ve bu durumdan kurtularak kendime “çık artık şu evden” diyebilmenin çeşitli yollarını düşünmek zorunda kaldım. Söz konusu duygu aynı, yaz tatili sonrası okula dönüş gibi hissettiriyor.
😨 İş arkadaşlarımla tekrar sosyalleşmek adına, onlarla yüz yüze görüşebildiğim ve kahve makinesi önünde özlenen gayri resmi sohbetleri gerçekleştirebildiğim için mutluyum. Gerçi tekrar karşılaşmaktan hoşlanmadıklarım da var, yok değil. Toksik insanlar veya pasif agresif yorumları ile beni bir zamanlar deli edenler. Neyse… nefes al, devam et.
Evden işe gitmek için çektiğim yolu hâlâ hatırlıyorum. İyi başladık dedirtiyor.
Kendime Salı için biraz fazla giyinmiş olabileceğimi söylerken buluyorum kendimi. Koşullara göre giyinme alışkanlığımı kaybettim. Kendimi savunmak gibi olmasın ama bir süredir çok çeşitli "koşullar" oluşmadı.
Yeniden bir trafik sıkışıklığıyla karşılaştığımda içgüdüsel olarak işime kestirmeden giden yola kırıyorum ve devam ediyorum. Aman tanrım, ne? 2021'de trafik sıkışıklığı devam ediyor mu? Öyle görünüyor ki gerçekten de evden çalışmanın sonu, bu cehennem yolculuklarının geri dönüşünü haber ediyor.
🚗 Duran arabamda geçirdiğim her dakika benden çalınmış bir dakika gibi geliyor. Evden çalışmaya devam ederken, yani zamanım bana aitken, tüm bunları unutmuşum. Özellikle ilk yüz yüze görüşmenin başlangıcını kaçırma riskini hissettiğim için yavaş yavaş klimaya, öfkeye ve sabırsızlığa kaptırıyorum kendimi. Duygularımı yönetmek artık eskisi gibi kolay değil!
1,5 saatlik sonsuz bir yolculuktan sonra nihayet şirketin otoparkına park ettim. Terli, stresli ve neredeyse gözyaşlarının eşiğindeyim. Ofise dönüşümü böyle hayal etmemiştim. Ortak alan kapısından endişeli ve bitkin bir halde yürüyorum ve de ne görüyorum?
😃 😃 😃 😃 😃 Beni karşılayan 5 gülümseme! Sevgili iş arkadaşlarım! Sonunda bir toplaşma, gerçek bir toplaşma. Hepimiz aynı anda konuşuyoruz ve aylarca sadece yüzlerini gördükten sonra sonunda hepsini tam boy görebiliyorum. Bu görüntü beni sevindiriyor ve gülümsetiyor. Herkesin az çok aynı şeyleri deneyimlediğini duymak ruhuma iyi geliyor. Tekrar sağlıklı iletişim kurabilmek iyi hissettiriyor.
Sonunda stres, yol gerginliği ve yeniden kavuşmanın heyecanı derken masama geçiyorum. Geriye önemli bir şey kalıyor: Çalışmak için buradayım ama etrafta o kadar çok insanla çalışıyorum ki artık nasıl yapacağımı unutmuşum. Sağa, sola bakıyorum, odanın arkasında konuşan biri var, bir kahkaha duyuyorum ve pencereden, sandviç ekmeği reklamı olan bir otobüsün geçtiğini görüyorum.
🤔 Hey, biraz aç olmaz mıyım? Bir e-posta yaz… Bir rapor hazırlamam gerekiyor. Biraz düşün, biraz kafayı topla. Ayaklarım şimdiden ağrıyor, yürümeyi mi unuttum? Ayakkabılarla çalışmayalı ne kadar zaman oldu?
Kısa kesmek gerekirse, günün geri kalanı klavyedeki parmaklarımın ritmiyle, cıvıl cıvıl toplantılarla ve paylaşılan kahvelerle geçti. Her yerde olduğu gibi ofiste de her şey aynı ama yine de çok farklı!
Trafik sıkışıklığı ya da bir bardak kahve almanın uzun zaman alması gibi eskiden tahammül ettiğim şeyler, artık bana aşılmaz gelen ve sinirlerimi bozan şeyler haline geldi. Sık sık, uzun bir süre ve çoğu zaman evde olmak, eksik olan ve gerekli olan şeyleri fark etmemi sağladı: Değer verdiğimiz insanlarla, işte ve dışarıda vakit geçirmek, onları görmek, öğle yemekleri… Ama öte yandan, evde geçirdiğim bu zaman, beni tüm bu günlük uğraşlardan kurtarmıştı.
🤗 Hiç şüphesiz sabrımı ve bir miktar hoşgörümü kaybettim ama dinginlik, teselli ve sevinç kazandım. Sonuç olarak, ofise dönmek iyi… ama galiba haftanın her günü değil!
Yazar notu: kaygılara teslim olmayınÇeşitli kısıtlamalar ve bir kaç karantina izlerini bıraktı, ofise geri dönmek ve insanları görmek biraz endişe yaratabilir. Sağlık kısıtlamalarının kaldırılmasının sizde büyük endişe yarattığını düşünüyorsanız, iş yeriniz ile iletişime geçmekten çekinmeyin. #BornToBeMe |
Kaynak
Deloitte Türkiye”COVID-19 Sonrası Yeni Çalışma Hayatına Hazır mısınız?”
Kaleme alan Gözde , Wengood yazarı
🍂Modern zamanlarda bir adet romantik.
Kaygı genellikle dört aşamada ortaya çıkar. Çoğu zaman kaygıyla yaşayan insanlar kaygı döngüsü olarak bilinen durumu yaşarlar. Kaygının 4 aşamasının belirtilerini bilmek, kaygı döngüsünün nasıl çalıştığını anlamak belirtilerinizi yönlendirmenize yardımcı olabilir. Bu içerik Kaygı Döngüsünü Kırmak isimli kitap incelemesinden yola çıkarak bu döngüyü nasıl kırabileceğinizi anlatıyor.
"Ama neden hala ağlıyorsun?". Bu cümleyi sürekli duyuyorum, ve kendimi suçlu hissetmeme neden oluyor! Çünkü bu kadar hassas olmanın normal olmadığını düşünmemi sağlıyor. Aşırı duyarlı olduğumuzda, gözyaşları işlev görme şeklimizin bir parçasıdır. Çünkü güçlü yaşadığımız duyguları boşaltmamıza yardımcı olurlar. Bu, içinde bulunduğunuz duruma göre utanç verici olabilir ama aksine bunu bir zayıflık olarak görmemelisiniz! Kendinizi olduğunuz gibi tanıyıp kabul edip duygusallığınızı doğru şekilde kanalize edersek, aşırı duyarlılık bir güç haline bile gelebilir. Aşırı duyarlılığınızı güce nasıl dönüştüreceğinizi bu yazının devamında konuşuyor olacağım.
İnsan doğası; duygu, davranış ve düşünce! Peki duygu ne demek? Temel duygular hangileri? Çocuklara kendi duygularını tanıması için onlar öğretilir, yetişkinlere ise onları nasıl kontrol etmek gerektiği öğretilir, öyle değil mi? Ancak neden bunun gerekli olduğunu hiç düşündünüz mü? Duygular davranışları nasıl etkiliyor? Tüm dünyada aynı yüz ifadesi ile kendini belli eden ve her insanda var olan 6 temel duygu var. Bunlara primer duygu da denir. Gelin duygu durumu, hayal kırıklıkları, mutluluk üzüntü vb. kavramların derinine beraber inelim, duyguları tanımak ve onları kontrol etmek için onlarla yüzleşelim.
Evet, anne adaylarına tanınan doğum izni babalar için de geçerli. Ebeveynlerin arasında hiç bir fark yok iken, babalık izni hala daha hamile kadınların izin süresinden daha az ve bir çok değişken ile farklılık gösteriyor. Doğumda babalık izni, babaların bebeği tanımasına ve hatta bebek ile bağlılık oluşturmasına olanak tanır. Peki babalık izni kaç gün? Babalık izni ne zaman kullanılır? Babalık izni dilekçesi nereden bulunur? Ve tabii erkeklerde doğum izni en verimli şekilde nasıl kullanılır? Babalık izni hakkında her detayı aşağıda derledik.
Ve sonra bir gün, bardağı taşıran son damla! Hissettiğimiz, ama geldiğini tam olarak göremediğimiz o gün. Kariyerini sorgulatan yönetim biçimlerinin hayal kırıklığı. Ve bam! İş yerimizde çıldırıyoruz. Uygunsuz sözler, kontrol edilemeyen tepkiler, gözyaşı, öfke patlaması… Fırtına geçtikten sonra ertesi gün ofise nasıl gidilir? İş yerinde öfke patlaması yaşadıktan sonra ne yapmalı?
Bardağın dolu tarafını görmek veya boş tarafını görmek! Yaygın ama uygulaması nadir görülen bir söylem! İyimserlik seviyemizi belirlemesi açısından bu algılama biçimi, önemli. Ben, bu bardağı boş görenlerdenim! Hatta, moralim bozuk olduğunda ben bu bardaktaki dolu suyu da içip bitiriyorum. Kısacası, yeterince metafor kullandıysam, olumlu düşünmeyi beceremiyorum, her zaman en kötüsünü hayal ediyorum ve her şeyi siyah görüyorum! 😨
Bir kadın dergisinde karşılaştığım soru karşısında farkettim ki; Hayatta hiç bir amacım, hayalim yok! Dergideki soru karşısında, bir anda müthiş bir düşünceler sinsilesine kapıldım! Biraz şaşırdım ve soruya saatlerce baktıktan sonra sayfaya hala tek bir kelime bile yazamamıştım… Nasıl yani, benim yaşamda bir hedefim yok mu? Hayallerim sorulduğunda, aklıma gelecek hiçbir şey olmaz mı? Birkaç seyahat planı ve kısa vadeli öğrenme hedefleri dışında zihnim bomboştu ve aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Bu durum beni kaygı ve depresif duygulara sürükledi. Peki hayatta bir amacın olması şart mı? Yoksa ne olacak?
İlişkilerin sınavı 3. yıldır derler. Peki ya evliliğin? TUİK’in son verilerine göre, evlilik süresine göre boşanmalar incelendiğinde, 2021 yılında gerçekleşen boşanmaların %33,6'sı evliliğin ilk 5 yılı, %20,9'u ise evliliğin 6-10 yılı içinde gerçekleşti. İlgisizlik, sadakatsizlik, parasal konular ve daha nicesi evliliklerin sonlanması için neden oluşturabiliyor. Boşanmanın en yaygın 10 nedenini sıraladık!
Günlerimi tek bir kelime bile etmeden kendi köşemde yalnız geçiriyor değilim, bir şeyler içmek için dışarı çıkmak istersem arayabileceğim iki veya üç kişi var tabii. Ama dost diyebileceğim arkadaşım yok! Benim tercihim miydi bu? Ya da insanlar mı benden kaçtı? Etrafımdaki sağlam arkadaş gruplarını gördükçe kendime sormaktan vazgeçemiyorum: neden hiç arkadaşım yok?!
“Daha vakit var…”, “Önce şunu halledeyim, sonra yaparım.”, “Yarın yaparım…” Bilin bakalım ne oldu? Asla yapmadım veya yumurta kapıya dayanınca harekete geçebildim. Kimler bugünün işini yarına erteliyor? 🙌 Modern yaşamın akıl almaz temposu içerisinde, bir şeyleri yapmaya enerjimizin kalmaması normal diyebilirsiniz. Fakat erteleme davranışı sanılanın aksine masum değil ve arkasında bir sürü psikolojik sebep barındırıyor. Yetersizlik hissi, motivasyon eksikliği, stres… İşte erteleme davranışından kurtulmak için 5 ipucumuz! 💪
İşe gidip gelirken, yürüyüşe çıkarken, yemek yaparken veya uyumadan önce size eşlik etsin. Wengood Podcast serisi: RDV Coaching'i kaçırma!
Aslı ile Yoga seansları!
Mentor Özlem Şen ile RDVCoaching serisi
Kanala 💜abone ol , 🔔 bildirim zilini aç ve tabii, 👍videoları beğenmeyi ve ✍🏻 bize yorumlardan ulaşarak hangi konularda içerik istediğini söylemeyi unutma!
Ayrıca: En sevilen içerikler, günlük mutluluk, destek ve motivasyon dozları için;