Çocuğun karşısında ağlamak zayıflık göstergesi mi?

Hayat toz pembe değil, ve her normal insan bir gün üzücü olaylarla baş etmek zorunda kalacaktır. Evet! Ebeveynler bile. Çocuk, ağlama görünce bu durum ile baş etme konusunda kendini yeterli hissedemeyecek elbette, bu yüzden de anne ve baba olumsuz etki edebilecek duyguları çocuktan gizlemeye çalışıyor. Ama ben, tüm çabalarına rağmen, onları ağlarken gördüm!

Çocuğumun yanında ağlamam yanlış mı? diye soran anne ve babaları benim deneyimimi dinlemeye davet ediyorum. Hatta size "olayın" tam olarak kaç kez gerçekleştiğini bile söyleyebilirim. Babam için 3, annem ise açık konuşayım bu rakamı biraz geçti, ama zaten gözümün yaşı kuralı kadınlar için söylenmiyor öyle değil mi? 😉 Zaten ne geliyorsa, bu eril zihniyetten geliyor başımıza, aşağıda açacağım. 

👨‍👩‍👧‍👦 O an kesinlikle hoş bir durum olmaktan çok uzaktı, (travmatik değildi tabi ki) ama yıllar sonra, bugünki aklım ile değerlendirdiğimde, bana insan yanlarını veya zayıflıklarını gösterecek güce ve tevazuya sahip oldukları için onlara minnettarım.

Çocukların yanında ağlamak

Ebeveynler üzüldüklerinde veya ağlamak üzere olduklarında, bu duyguları bastırmak veya çocuğun önünde ağlamak istemeyebilirler. Anne, baba, çocuklarının hayatın tatsız kısımlarından haberdar olmasını istemez, tabii. Ancak aslında annenin çocuğunun yanında ağlaması, çocuğun ihtiyaçlarına yetemeyen anne anlamına gelmekten öte, çocuğun duygusal gelişimi için faydalıdır.

🌱 Ebeveynlerin ağlamaları çocuğun insani duyguları tanımasını ve duygusal anlamda gelişmesini sağlıyor.

Uzmanlar, duygularını gösteren ebeveynlerin çocuklar için neden sağlıklı ve faydalı olabileceğini açıklıyor.

HuffPost, çocukların ebeveynlerinin bazen ağladığını görmelerinin neden sağlıklı olabileceği ve bu durum ortaya çıktığında, bununla başa çıkmanın en iyi yolları hakkında iki değerli Amerikalı uzman ile röportaj yayınlamıştı. Röportaj veren Uzman Psikolog Dr. Tammy Lewis Wilborn ve Çocuk Psikoloğu, Jillian Roberts yürüttükleri çalışmalara dayanarak; çocuğunuzun ağladığınıza şahit olması konusunda görüşlerini ifade ederken annenin çocuğu karşısında ağlaması durumunun tamamen sağlıklı olduğunun altını çiziyorlardı.

Çoğu anne ve baba, çocukları önünde ağlamanın çocuklarda bir güvensizlik ve kaygı hissi oluşturacağını düşünüyor. Oysaki bu durum, çocukların bazı duyguları kabul etmesine yarıyor. 

Çocuk psikoloğu Jillian Roberts, “Duygularınızı çocuklarınızdan saklarsanız, o durumda çocuklar sizin sarsılmış olduğunuzu görecek ve bundan korkacaktır, onlara ne olduğunu anlatmanız ve bir duyguyu yaşadığınızı belirtmeniz ve eskiden olduğu gibi olacağınızı söylemeniz çok daha iyi” diyor.

Ayrıca, Wilborn ve Roberts, özellikle küçüklerin anne ve babalarındaki değişimi anlamalarının çok önemli olduğunu ve bu yüzden anne-baba ile çocuk arasındaki diyaloğun çocuk gelişimi için elzem olduğunu vurguluyor.

Duygular zayıf noktamız mı? Duygusallık kötü bir şey mi? 

Bugünün toplumunun, eril okumalarla bize bu konuda pek yardım etmediği kesin. Bir baba erkektir, bu yüzden asla ağlamaz. Bir anne ise nezaketin somut halidir ve gün boyu sizi gülümsemelerle ve sonsuz sevgi ile karşılar. Bu böyledir ve ancak ve ancak böyle olabilir. Sanki duygular zayıfların meselesiymiş gibi. Annenin ağlaması ve bunu gizlice yapmaya çalışması, işte tam da bu eril modele dayanıyordu. 

Aileler duygularını ifade etmeyi ve üzüntülerinden bahsetmeyi neden reddediyor? Kendi adıma, göz yaşı döken ailemi bir çocuk olarak tuhaf bulmakla, onların özel bir güce sahip olması ikileminde tereddüt edip duruyordum. Son dakika haberlerini olumsuz etkiler diye çocuktan hayatın gerçeklerini saklama çabası örneğin... Ağlayan çocuğa söylenen yalanlar gibi, durum çocukların psikolojisini bozar endişesi ile gerçeklerin yansıtılmaması ve çocuğun kafasının iyice karışması. Çocuklarda sürekli yanıldığımız bir şey var, sevgili yetişkinler:  bizim sandığımızdan çok daha hakimler onlar çevrelerinde olup bitene.

• Babam kaza mı geçirmiş anne? - Hayır, tatlım. Sen düşünme bunları. Her şey yolunda.
• Büyükannemin durumu kötüleşti ne demek? O ölecek mi, baba? - Hayır, yok bir şey. Ben de ağlamıyorum bak, gözüme bir şey kaçtı. 

Bu inkar ya da “soğukkanlılık”, ne demek isterseniz artık adına, iyi niyet ile açıklanabilir. Anne baba, çocuklarının endişelenmemeleri veya kendi streslerini  ona iletmemeleri için kararlı ve sağlam durmak istiyorlar. Bu onların aşırı korumacı tarafı olarak da yorumlanabilir tabii, çok yaşayın helikopter ebeveynler! 

🧠Yine de tüm psikologlar, çocukların duyarlılığının oldukça gelişmiş olduğu konusunda hemfikir. 110 cm olmanız, hiçbir şey anlamadığınız anlamına gelmez.

Bir çocuk, anne babasının, bir diğer deyimle kahramanlarının duygusal çöküşünü gördüğünde çoktan olaya dahil olmuştur. Onların gözyaşlarını görünce, benim de ağlamak istemem arasında iki saniye yoktu. Yalan yok, hassaslaştık, onlar da ben de! Rollerin neredeyse tersine döndüğü izlenimi hakimdi. Çocukların anne ve babalarının ağlamalarını görmeleri, onların duyguları tanımalarını ve normalleştirmelerini sağlıyor.

Etrafa sorduğumda, böyle bir sahneye tanık olduğum ender zamanları hatırlayan tek kişinin ben olmadığımı fark ettim. Benim gibi ve muhtemelen dünyadaki tüm çocuklar gibi, bazı anneler ve babalar, çocuklarına gerçekleri tam olarak anlatabildiler. Duyguları normalleştirmek, duygusal açıdan zeki çocuklar yetiştirmenin bir parçasıdır. Bir ebeveyn çocuklarını da üzen bir duruma tepki olarak ağlıyorsa, bu üzüntüye tanık olmalarına izin vermek çocukların üzüntülerinde yalnız olmadıklarını anlamalarına yardımcı olabilir.

"Anne babanızın ağladığını görmek" = "duygularını farkında olmak"

Çocukların yanında ağlamak neden iyi bir şey, birkaç yıl sonra fark ettim. O zamanlar bunu düşünecek halim yoktu tabii, bir sebepten dolayı o an bilinçsizce duygularımı yönetmeyi öğreniyordum aslında. Kendim ağlamak, üzülmek ve onlardan teselli beklemek ile, onların ağlamasını durdurmak ve onları teselli etmek arasında bir yerlerde olduğumu hatırlıyorum.

Bu ne demek biliyor musunuz? Empati duygusu ile tanışma anı! Empati duygumu geliştirdim o an. Anne ve babamın üzüntüsü ile empati yapabildim ve kafam karıştı. Kendi duygularıma kanalize olabilirdim, ama başımdaki iki yetişkinin de benim kadar hassas olabileceklerini görmüştüm. İnsanın doğası ile yüzleşiyordum. 

Başkalarına karşı bu tür davranışları geliştirmek çok önemlidir. İyi dinleme becerilerim için her zaman minnettar olan arkadaşlarım bunu bugün size teyit edebilirler. Duygular bağ ve sıcaklık getirir. Duygularından kopuk, soğuk anne babalar beni, şüphesiz başkalarına karşı duyarsızlaştırırdı.

Sonuçta, önümde ağlamasalardı, hayatın bazen zor olduğunu fark etmemiş olabilirdim. Minik ve güvenli bir çocuk dünyasında büyümek iyidir, ancak her şeyin her zaman pembe olmadığının farkına varmak yetişkin hayatındaki acımasız şokları da önler.

😢Ağlamanın utanç verici olmadığı açık, aksine bir şeyler hissettiğimizin, tamamen insan olduğumuzun kanıtıdır o. Aynı zamanda dindiren bir eylemdir, ağlayarak acılarımızı dışa vururuz. Bırakmak iyidir, çünkü bastırılmış duygular her an, her yerde ve aşırı şiddetle ortaya tekrar çıkabilir.

Duygular hakkında çocuğunuzla konuşun

Ağlamayı övüyormuşum veya teşvik ediyormuşum gibi hissediyorsanız, haklısınız. Fakat, çok ağlamak bir sorun değildir. Üzgün olduğunda insanlar ağlamak isterler. Bunun utanılacak veya olumsuz etkilenecek bir yanı yok. Yetişkinlerin ağladığını gören çocuk insan doğası ile tanışmış olacak. Her zaman çok fazla hayal gücüm vardı. Bu yüzden rekor sürede, bir açıklaması yok ise en kötü senaryoları hayal edebilir ve anında gerilebilir veya korkabilirim.

Şanslıyım ki ailem sadece ağlamıyor, benimle konuşuyor da. Sanki kendilerini haklı çıkarmalılarmış gibi, her seferinde bana onları bu duruma neyin getirdiğini açıklama zahmetine girdiler. Ve tabi ki, yaşıma uygun bir şekilde hiç bir gerçeği benden saklamadan ve "çocuk nasıl olsa" diye yalan söylemeden. Gurur duyulacak bir şey var ki, demek ki beni zaten küçük zeki bir varlık olarak görüyorlardı.

“Çocuklar, ebeveynlerinin gerçekten üzgün olduğunu görürlerse çoğu zaman kafası karışır ve korkarlar. Daha sonra, çocuğunuzun yaşı göz önüne alınarak, duygusal bir an yaşadığınızı, ancak iyi olduğunuzu ve iyi olmaya devam edeceğinizi en iyi şekilde onlara açıklamak önemlidir. " 

Jillian Roberts

Belli ki yaşıma uygun olmayan ya da gereksiz ayrıntılar vermiyorlardı, ama basit bir "Annem üzgün çünkü işte sorunları var, sana daha sonra açıklayacak."  açıklaması, benim küçük yüreğimi rahatlatmaya yetmişti. Ve her şeyden önce, beni suçlu hissetmemen için aydınlattı bu cümle.

Çünkü evet çocuklar, dünyanın merkezi gibi hisseder ve her şeyin onların hatası olduğunu düşünme eğilimindedirler. Sadece iletişim kurarak birçok sorundan kaçınabileceğimizi görmüş olduk!

Bu