"Anne babanızın ağladığını görmek" = "duygularını farkında olmak"
Çocukların yanında ağlamak neden iyi bir şey, birkaç yıl sonra fark ettim. O zamanlar bunu düşünecek halim yoktu tabii, bir sebepten dolayı o an bilinçsizce duygularımı yönetmeyi öğreniyordum aslında. Kendim ağlamak, üzülmek ve onlardan teselli beklemek ile, onların ağlamasını durdurmak ve onları teselli etmek arasında bir yerlerde olduğumu hatırlıyorum.
Bu ne demek biliyor musunuz? Empati duygusu ile tanışma anı! Empati duygumu geliştirdim o an. Anne ve babamın üzüntüsü ile empati yapabildim ve kafam karıştı. Kendi duygularıma kanalize olabilirdim, ama başımdaki iki yetişkinin de benim kadar hassas olabileceklerini görmüştüm. İnsanın doğası ile yüzleşiyordum.
Başkalarına karşı bu tür davranışları geliştirmek çok önemlidir. İyi dinleme becerilerim için her zaman minnettar olan arkadaşlarım bunu bugün size teyit edebilirler. Duygular bağ ve sıcaklık getirir. Duygularından kopuk, soğuk anne babalar beni, şüphesiz başkalarına karşı duyarsızlaştırırdı.
Sonuçta, önümde ağlamasalardı, hayatın bazen zor olduğunu fark etmemiş olabilirdim. Minik ve güvenli bir çocuk dünyasında büyümek iyidir, ancak her şeyin her zaman pembe olmadığının farkına varmak yetişkin hayatındaki acımasız şokları da önler.
😢Ağlamanın utanç verici olmadığı açık, aksine bir şeyler hissettiğimizin, tamamen insan olduğumuzun kanıtıdır o. Aynı zamanda dindiren bir eylemdir, ağlayarak acılarımızı dışa vururuz. Bırakmak iyidir, çünkü bastırılmış duygular her an, her yerde ve aşırı şiddetle ortaya tekrar çıkabilir.
Duygular hakkında çocuğunuzla konuşun
Ağlamayı övüyormuşum veya teşvik ediyormuşum gibi hissediyorsanız, haklısınız. Fakat, çok ağlamak bir sorun değildir. Üzgün olduğunda insanlar ağlamak isterler. Bunun utanılacak veya olumsuz etkilenecek bir yanı yok. Yetişkinlerin ağladığını gören çocuk insan doğası ile tanışmış olacak. Her zaman çok fazla hayal gücüm vardı. Bu yüzden rekor sürede, bir açıklaması yok ise en kötü senaryoları hayal edebilir ve anında gerilebilir veya korkabilirim.
Şanslıyım ki ailem sadece ağlamıyor, benimle konuşuyor da. Sanki kendilerini haklı çıkarmalılarmış gibi, her seferinde bana onları bu duruma neyin getirdiğini açıklama zahmetine girdiler. Ve tabi ki, yaşıma uygun bir şekilde hiç bir gerçeği benden saklamadan ve "çocuk nasıl olsa" diye yalan söylemeden. Gurur duyulacak bir şey var ki, demek ki beni zaten küçük zeki bir varlık olarak görüyorlardı.

“Çocuklar, ebeveynlerinin gerçekten üzgün olduğunu görürlerse çoğu zaman kafası karışır ve korkarlar. Daha sonra, çocuğunuzun yaşı göz önüne alınarak, duygusal bir an yaşadığınızı, ancak iyi olduğunuzu ve iyi olmaya devam edeceğinizi en iyi şekilde onlara açıklamak önemlidir. "
Jillian Roberts
Belli ki yaşıma uygun olmayan ya da gereksiz ayrıntılar vermiyorlardı, ama basit bir "Annem üzgün çünkü işte sorunları var, sana daha sonra açıklayacak." açıklaması, benim küçük yüreğimi rahatlatmaya yetmişti. Ve her şeyden önce, beni suçlu hissetmemen için aydınlattı bu cümle.
Çünkü evet çocuklar, dünyanın merkezi gibi hisseder ve her şeyin onların hatası olduğunu düşünme eğilimindedirler. Sadece iletişim kurarak birçok sorundan kaçınabileceğimizi görmüş olduk!
Bu
Yazar notu: ebeveyn yetilerinize güvenin!Çocuğunuzun önünde ağlamak isterseniz ağlayın! Yalnızca üstüne bu konuda konuştuğunuzdan emin olun! Beni okuyan tüm ebeveynlere: unutmayın; haklı oldukları ve az çok açıkladığınız sürece, gözyaşları çocuğunuz tarafından hoş karşılanacaktır. Böyle deneyimler aracılığıyla çocuğunuz duygularıyla başa çıkmayı öğrenecektir.
🤗"KENDİNİ DİNLE, KABUL ET VE MUTLU OL! HEMEN ŞİMDİ, BAŞLA..." #BornToBeMe |
Bu makaleyi beğendiniz mi?
Daha fazla bilgi almak ister misiniz 🤔 ?
Doğrudan yazara yazınDamla, Wengood yazarı !
Damla'e bir soru sor
Düşüncelerinizi paylaşmak ister misiniz? Yorum bırakın