Çocukken her şey biraz gözyaşı dökmek veya öfke nöbetleri geçirmek için bahane olabilir. Duyguları yönetmek ise yetişkin işidir, öyle değil mi? Özellikle de anne baba’nın. Yani en azından deniyorlar. Ben annemi de, babamı da ağlarken gördüm ama onları suçlamıyorum. Evet, çocuk aklım onları öyle görünce afallamıştı, ama bir yandan da tevazu sahibi oluşları bana orada çok şey öğretmişti. Sevgili anne, sevgili baba, teşekkür ederim: sizin sayenizde, bugün ben kalpsiz bir robot değilim! Tüm ebeveynlerin çocukların yanında ağlamaktan kaçınmayı bırakmaları için kendi bakış açımı sizinle paylaşmak istiyorum. Bir uzman olarak değil, daha önce ebeveynlerinin gözyaşına şahit olan ve hala onları hatırlayan yetişkin bir çocuk olarak.
Hayat toz pembe değil, ve her normal insan bir gün üzücü olaylarla baş etmek zorunda kalacaktır. Evet! Ebeveynler bile. Çocuk, ağlama görünce bu durum ile baş etme konusunda kendini yeterli hissedemeyecek elbette, bu yüzden de anne ve baba olumsuz etki edebilecek duyguları çocuktan gizlemeye çalışıyor. Ama ben, tüm çabalarına rağmen, onları ağlarken gördüm!
Çocuğumun yanında ağlamam yanlış mı? diye soran anne ve babaları benim deneyimimi dinlemeye davet ediyorum. Hatta size "olayın" tam olarak kaç kez gerçekleştiğini bile söyleyebilirim. Babam için 3, annem ise açık konuşayım bu rakamı biraz geçti, ama zaten gözümün yaşı kuralı kadınlar için söylenmiyor öyle değil mi? 😉 Zaten ne geliyorsa, bu eril zihniyetten geliyor başımıza, aşağıda açacağım.
👨👩👧👦 O an kesinlikle hoş bir durum olmaktan çok uzaktı, (travmatik değildi tabi ki) ama yıllar sonra, bugünki aklım ile değerlendirdiğimde, bana insan yanlarını veya zayıflıklarını gösterecek güce ve tevazuya sahip oldukları için onlara minnettarım.
Ebeveynler üzüldüklerinde veya ağlamak üzere olduklarında, bu duyguları bastırmak veya çocuğun önünde ağlamak istemeyebilirler. Anne, baba, çocuklarının hayatın tatsız kısımlarından haberdar olmasını istemez, tabii. Ancak aslında annenin çocuğunun yanında ağlaması, çocuğun ihtiyaçlarına yetemeyen anne anlamına gelmekten öte, çocuğun duygusal gelişimi için faydalıdır.
🌱 Ebeveynlerin ağlamaları çocuğun insani duyguları tanımasını ve duygusal anlamda gelişmesini sağlıyor.
HuffPost, çocukların ebeveynlerinin bazen ağladığını görmelerinin neden sağlıklı olabileceği ve bu durum ortaya çıktığında, bununla başa çıkmanın en iyi yolları hakkında iki değerli Amerikalı uzman ile röportaj yayınlamıştı. Röportaj veren Uzman Psikolog Dr. Tammy Lewis Wilborn ve Çocuk Psikoloğu, Jillian Roberts yürüttükleri çalışmalara dayanarak; çocuğunuzun ağladığınıza şahit olması konusunda görüşlerini ifade ederken annenin çocuğu karşısında ağlaması durumunun tamamen sağlıklı olduğunun altını çiziyorlardı.
Çoğu anne ve baba, çocukları önünde ağlamanın çocuklarda bir güvensizlik ve kaygı hissi oluşturacağını düşünüyor. Oysaki bu durum, çocukların bazı duyguları kabul etmesine yarıyor.
Çocuk psikoloğu Jillian Roberts, “Duygularınızı çocuklarınızdan saklarsanız, o durumda çocuklar sizin sarsılmış olduğunuzu görecek ve bundan korkacaktır, onlara ne olduğunu anlatmanız ve bir duyguyu yaşadığınızı belirtmeniz ve eskiden olduğu gibi olacağınızı söylemeniz çok daha iyi” diyor.
Ayrıca, Wilborn ve Roberts, özellikle küçüklerin anne ve babalarındaki değişimi anlamalarının çok önemli olduğunu ve bu yüzden anne-baba ile çocuk arasındaki diyaloğun çocuk gelişimi için elzem olduğunu vurguluyor.
Bugünün toplumunun, eril okumalarla bize bu konuda pek yardım etmediği kesin. Bir baba erkektir, bu yüzden asla ağlamaz. Bir anne ise nezaketin somut halidir ve gün boyu sizi gülümsemelerle ve sonsuz sevgi ile karşılar. Bu böyledir ve ancak ve ancak böyle olabilir. Sanki duygular zayıfların meselesiymiş gibi. Annenin ağlaması ve bunu gizlice yapmaya çalışması, işte tam da bu eril modele dayanıyordu.
Aileler duygularını ifade etmeyi ve üzüntülerinden bahsetmeyi neden reddediyor? Kendi adıma, göz yaşı döken ailemi bir çocuk olarak tuhaf bulmakla, onların özel bir güce sahip olması ikileminde tereddüt edip duruyordum. Son dakika haberlerini olumsuz etkiler diye çocuktan hayatın gerçeklerini saklama çabası örneğin... Ağlayan çocuğa söylenen yalanlar gibi, durum çocukların psikolojisini bozar endişesi ile gerçeklerin yansıtılmaması ve çocuğun kafasının iyice karışması. Çocuklarda sürekli yanıldığımız bir şey var, sevgili yetişkinler: bizim sandığımızdan çok daha hakimler onlar çevrelerinde olup bitene.
Bu inkar ya da “soğukkanlılık”, ne demek isterseniz artık adına, iyi niyet ile açıklanabilir. Anne baba, çocuklarının endişelenmemeleri veya kendi streslerini ona iletmemeleri için kararlı ve sağlam durmak istiyorlar. Bu onların aşırı korumacı tarafı olarak da yorumlanabilir tabii, çok yaşayın helikopter ebeveynler!
🧠Yine de tüm psikologlar, çocukların duyarlılığının oldukça gelişmiş olduğu konusunda hemfikir. 110 cm olmanız, hiçbir şey anlamadığınız anlamına gelmez.
Bir çocuk, anne babasının, bir diğer deyimle kahramanlarının duygusal çöküşünü gördüğünde çoktan olaya dahil olmuştur. Onların gözyaşlarını görünce, benim de ağlamak istemem arasında iki saniye yoktu. Yalan yok, hassaslaştık, onlar da ben de! Rollerin neredeyse tersine döndüğü izlenimi hakimdi. Çocukların anne ve babalarının ağlamalarını görmeleri, onların duyguları tanımalarını ve normalleştirmelerini sağlıyor.
Etrafa sorduğumda, böyle bir sahneye tanık olduğum ender zamanları hatırlayan tek kişinin ben olmadığımı fark ettim. Benim gibi ve muhtemelen dünyadaki tüm çocuklar gibi, bazı anneler ve babalar, çocuklarına gerçekleri tam olarak anlatabildiler. Duyguları normalleştirmek, duygusal açıdan zeki çocuklar yetiştirmenin bir parçasıdır. Bir ebeveyn çocuklarını da üzen bir duruma tepki olarak ağlıyorsa, bu üzüntüye tanık olmalarına izin vermek çocukların üzüntülerinde yalnız olmadıklarını anlamalarına yardımcı olabilir.
Çocukların yanında ağlamak neden iyi bir şey, birkaç yıl sonra fark ettim. O zamanlar bunu düşünecek halim yoktu tabii, bir sebepten dolayı o an bilinçsizce duygularımı yönetmeyi öğreniyordum aslında. Kendim ağlamak, üzülmek ve onlardan teselli beklemek ile, onların ağlamasını durdurmak ve onları teselli etmek arasında bir yerlerde olduğumu hatırlıyorum.
Bu ne demek biliyor musunuz? Empati duygusu ile tanışma anı! Empati duygumu geliştirdim o an. Anne ve babamın üzüntüsü ile empati yapabildim ve kafam karıştı. Kendi duygularıma kanalize olabilirdim, ama başımdaki iki yetişkinin de benim kadar hassas olabileceklerini görmüştüm. İnsanın doğası ile yüzleşiyordum.
Başkalarına karşı bu tür davranışları geliştirmek çok önemlidir. İyi dinleme becerilerim için her zaman minnettar olan arkadaşlarım bunu bugün size teyit edebilirler. Duygular bağ ve sıcaklık getirir. Duygularından kopuk, soğuk anne babalar beni, şüphesiz başkalarına karşı duyarsızlaştırırdı.
Sonuçta, önümde ağlamasalardı, hayatın bazen zor olduğunu fark etmemiş olabilirdim. Minik ve güvenli bir çocuk dünyasında büyümek iyidir, ancak her şeyin her zaman pembe olmadığının farkına varmak yetişkin hayatındaki acımasız şokları da önler.
😢Ağlamanın utanç verici olmadığı açık, aksine bir şeyler hissettiğimizin, tamamen insan olduğumuzun kanıtıdır o. Aynı zamanda dindiren bir eylemdir, ağlayarak acılarımızı dışa vururuz. Bırakmak iyidir, çünkü bastırılmış duygular her an, her yerde ve aşırı şiddetle ortaya tekrar çıkabilir.
Ağlamayı övüyormuşum veya teşvik ediyormuşum gibi hissediyorsanız, haklısınız. Fakat, çok ağlamak bir sorun değildir. Üzgün olduğunda insanlar ağlamak isterler. Bunun utanılacak veya olumsuz etkilenecek bir yanı yok. Yetişkinlerin ağladığını gören çocuk insan doğası ile tanışmış olacak. Her zaman çok fazla hayal gücüm vardı. Bu yüzden rekor sürede, bir açıklaması yok ise en kötü senaryoları hayal edebilir ve anında gerilebilir veya korkabilirim.
Şanslıyım ki ailem sadece ağlamıyor, benimle konuşuyor da. Sanki kendilerini haklı çıkarmalılarmış gibi, her seferinde bana onları bu duruma neyin getirdiğini açıklama zahmetine girdiler. Ve tabi ki, yaşıma uygun bir şekilde hiç bir gerçeği benden saklamadan ve "çocuk nasıl olsa" diye yalan söylemeden. Gurur duyulacak bir şey var ki, demek ki beni zaten küçük zeki bir varlık olarak görüyorlardı.
“Çocuklar, ebeveynlerinin gerçekten üzgün olduğunu görürlerse çoğu zaman kafası karışır ve korkarlar. Daha sonra, çocuğunuzun yaşı göz önüne alınarak, duygusal bir an yaşadığınızı, ancak iyi olduğunuzu ve iyi olmaya devam edeceğinizi en iyi şekilde onlara açıklamak önemlidir. "
Jillian Roberts
Belli ki yaşıma uygun olmayan ya da gereksiz ayrıntılar vermiyorlardı, ama basit bir "Annem üzgün çünkü işte sorunları var, sana daha sonra açıklayacak." açıklaması, benim küçük yüreğimi rahatlatmaya yetmişti. Ve her şeyden önce, beni suçlu hissetmemen için aydınlattı bu cümle.
Çünkü evet çocuklar, dünyanın merkezi gibi hisseder ve her şeyin onların hatası olduğunu düşünme eğilimindedirler. Sadece iletişim kurarak birçok sorundan kaçınabileceğimizi görmüş olduk!
Bu
Yazar notu: ebeveyn yetilerinize güvenin!Çocuğunuzun önünde ağlamak isterseniz ağlayın! Yalnızca üstüne bu konuda konuştuğunuzdan emin olun! Beni okuyan tüm ebeveynlere: unutmayın; haklı oldukları ve az çok açıkladığınız sürece, gözyaşları çocuğunuz tarafından hoş karşılanacaktır. Böyle deneyimler aracılığıyla çocuğunuz duygularıyla başa çıkmayı öğrenecektir.#BornToBeMe |
Kaleme alan Damla , Wengood yazarı
Kahkahası ile meşhur, hayatı olabildiğince tiye alan birisi...
Kaygı genellikle dört aşamada ortaya çıkar. Çoğu zaman kaygıyla yaşayan insanlar kaygı döngüsü olarak bilinen durumu yaşarlar. Kaygının 4 aşamasının belirtilerini bilmek, kaygı döngüsünün nasıl çalıştığını anlamak belirtilerinizi yönlendirmenize yardımcı olabilir. Bu içerik Kaygı Döngüsünü Kırmak isimli kitap incelemesinden yola çıkarak bu döngüyü nasıl kırabileceğinizi anlatıyor.
"Ama neden hala ağlıyorsun?". Bu cümleyi sürekli duyuyorum, ve kendimi suçlu hissetmeme neden oluyor! Çünkü bu kadar hassas olmanın normal olmadığını düşünmemi sağlıyor. Aşırı duyarlı olduğumuzda, gözyaşları işlev görme şeklimizin bir parçasıdır. Çünkü güçlü yaşadığımız duyguları boşaltmamıza yardımcı olurlar. Bu, içinde bulunduğunuz duruma göre utanç verici olabilir ama aksine bunu bir zayıflık olarak görmemelisiniz! Kendinizi olduğunuz gibi tanıyıp kabul edip duygusallığınızı doğru şekilde kanalize edersek, aşırı duyarlılık bir güç haline bile gelebilir. Aşırı duyarlılığınızı güce nasıl dönüştüreceğinizi bu yazının devamında konuşuyor olacağım.
İnsan doğası; duygu, davranış ve düşünce! Peki duygu ne demek? Temel duygular hangileri? Çocuklara kendi duygularını tanıması için onlar öğretilir, yetişkinlere ise onları nasıl kontrol etmek gerektiği öğretilir, öyle değil mi? Ancak neden bunun gerekli olduğunu hiç düşündünüz mü? Duygular davranışları nasıl etkiliyor? Tüm dünyada aynı yüz ifadesi ile kendini belli eden ve her insanda var olan 6 temel duygu var. Bunlara primer duygu da denir. Gelin duygu durumu, hayal kırıklıkları, mutluluk üzüntü vb. kavramların derinine beraber inelim, duyguları tanımak ve onları kontrol etmek için onlarla yüzleşelim.
Evet, anne adaylarına tanınan doğum izni babalar için de geçerli. Ebeveynlerin arasında hiç bir fark yok iken, babalık izni hala daha hamile kadınların izin süresinden daha az ve bir çok değişken ile farklılık gösteriyor. Doğumda babalık izni, babaların bebeği tanımasına ve hatta bebek ile bağlılık oluşturmasına olanak tanır. Peki babalık izni kaç gün? Babalık izni ne zaman kullanılır? Babalık izni dilekçesi nereden bulunur? Ve tabii erkeklerde doğum izni en verimli şekilde nasıl kullanılır? Babalık izni hakkında her detayı aşağıda derledik.
Ve sonra bir gün, bardağı taşıran son damla! Hissettiğimiz, ama geldiğini tam olarak göremediğimiz o gün. Kariyerini sorgulatan yönetim biçimlerinin hayal kırıklığı. Ve bam! İş yerimizde çıldırıyoruz. Uygunsuz sözler, kontrol edilemeyen tepkiler, gözyaşı, öfke patlaması… Fırtına geçtikten sonra ertesi gün ofise nasıl gidilir? İş yerinde öfke patlaması yaşadıktan sonra ne yapmalı?
Bardağın dolu tarafını görmek veya boş tarafını görmek! Yaygın ama uygulaması nadir görülen bir söylem! İyimserlik seviyemizi belirlemesi açısından bu algılama biçimi, önemli. Ben, bu bardağı boş görenlerdenim! Hatta, moralim bozuk olduğunda ben bu bardaktaki dolu suyu da içip bitiriyorum. Kısacası, yeterince metafor kullandıysam, olumlu düşünmeyi beceremiyorum, her zaman en kötüsünü hayal ediyorum ve her şeyi siyah görüyorum! 😨
Bir kadın dergisinde karşılaştığım soru karşısında farkettim ki; Hayatta hiç bir amacım, hayalim yok! Dergideki soru karşısında, bir anda müthiş bir düşünceler sinsilesine kapıldım! Biraz şaşırdım ve soruya saatlerce baktıktan sonra sayfaya hala tek bir kelime bile yazamamıştım… Nasıl yani, benim yaşamda bir hedefim yok mu? Hayallerim sorulduğunda, aklıma gelecek hiçbir şey olmaz mı? Birkaç seyahat planı ve kısa vadeli öğrenme hedefleri dışında zihnim bomboştu ve aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Bu durum beni kaygı ve depresif duygulara sürükledi. Peki hayatta bir amacın olması şart mı? Yoksa ne olacak?
İlişkilerin sınavı 3. yıldır derler. Peki ya evliliğin? TUİK’in son verilerine göre, evlilik süresine göre boşanmalar incelendiğinde, 2021 yılında gerçekleşen boşanmaların %33,6'sı evliliğin ilk 5 yılı, %20,9'u ise evliliğin 6-10 yılı içinde gerçekleşti. İlgisizlik, sadakatsizlik, parasal konular ve daha nicesi evliliklerin sonlanması için neden oluşturabiliyor. Boşanmanın en yaygın 10 nedenini sıraladık!
Günlerimi tek bir kelime bile etmeden kendi köşemde yalnız geçiriyor değilim, bir şeyler içmek için dışarı çıkmak istersem arayabileceğim iki veya üç kişi var tabii. Ama dost diyebileceğim arkadaşım yok! Benim tercihim miydi bu? Ya da insanlar mı benden kaçtı? Etrafımdaki sağlam arkadaş gruplarını gördükçe kendime sormaktan vazgeçemiyorum: neden hiç arkadaşım yok?!
“Daha vakit var…”, “Önce şunu halledeyim, sonra yaparım.”, “Yarın yaparım…” Bilin bakalım ne oldu? Asla yapmadım veya yumurta kapıya dayanınca harekete geçebildim. Kimler bugünün işini yarına erteliyor? 🙌 Modern yaşamın akıl almaz temposu içerisinde, bir şeyleri yapmaya enerjimizin kalmaması normal diyebilirsiniz. Fakat erteleme davranışı sanılanın aksine masum değil ve arkasında bir sürü psikolojik sebep barındırıyor. Yetersizlik hissi, motivasyon eksikliği, stres… İşte erteleme davranışından kurtulmak için 5 ipucumuz! 💪
İşe gidip gelirken, yürüyüşe çıkarken, yemek yaparken veya uyumadan önce size eşlik etsin. Wengood Podcast serisi: RDV Coaching'i kaçırma!
Aslı ile Yoga seansları!
Mentor Özlem Şen ile RDVCoaching serisi
Kanala 💜abone ol , 🔔 bildirim zilini aç ve tabii, 👍videoları beğenmeyi ve ✍🏻 bize yorumlardan ulaşarak hangi konularda içerik istediğini söylemeyi unutma!
Ayrıca: En sevilen içerikler, günlük mutluluk, destek ve motivasyon dozları için;