Neden hiç dostum yok?

Çok arkadaşım var ama hiç dostum yok, bu bir sorun mu?

Yalnızlığın olumlu yanları olduğu gibi, insan güvenebileceği gerçek dostluklar olsun ister. Bu durumu nasıl karşılamalı, nasıl ele almalı? Bir kaç başlık altında beraber bakalım. 

Zamanla, arkadaşların yerini başka şeyler aldı

Okul bahçesinde iki adımda bir arkadaş edinirdik. Kısa bir tanışma yeterliydi, arkadaşlıkların kanka olması için. Meşhur “ömür boyu arkadaş olacağız” sözünü yıllıklarımıza yazdık. Ortaokulda tanışıp, beraber aynı sıralarda liseye geçtik.

Lise sıralarının ardından şimdi belki hepsinin ismini sayamayacağımız 150 öğrenci ile 30 saatlik ortak derslerle üniversite geldi. Büyüdükçe de aramızda bir rekabet gelişti, egolar devreye girdi, çok iyi tanımadıklarımıza bir mesafe koyar olduk veya uzun zamandır tanışmak istediklerimize açılmakta zorluk çekip belirli bir güvensizlikler geliştirdik. Yakın bağlar kurmak yaşla beraber zorlaşır!

Bugün bir yetişkinim ve hiç dostum yok, kız kardeşim diye çağırabileceğim bir dostum yok. Kafelerde, restoranlarda, kurslarda, seminerlerde veya iş yerinde tanıştığım birçok arkadaşım var aslında ama yine de yoklar işte. Yalnız geçirdiğim bir cumartesi gecesi bile yok fakat dostum yok gibi hissediyorum.

Hata nerede? Veya bu yalnızca bir seçim miydi?

Karakterimiz sevimli değilse arkadaşsız kalabiliriz. Sürekli şikayet etmek, başkalarını yargılamak, ayrıntılara fazla takılmak ve açık fikirli olmamak herhangi bir diyaloğu imkansız kılar. İyi haber şu ki bu durum üzerine çalışabilirsiniz.

Bir başka ihtimal de çok yakın dostlarının olmaması bir tercih olabilir, belki de tam bir yalnızlık insanıyım ve kendimi fazlaca seviyorum. Bekarlığı tercih eden insanlar gibi kendi yöntemlerim ve zevklerim ile hayatı yaşamayı seviyorum ve kimseye ihtiyacım yok. Alışveriş mi? bunu yalnız ve kendi hızımda yapmayı tercih ederim. Sinemaya gitmek veya bir restoranda bir yemek yemek mi? Biri bana eşlik etmeden bunları hepsini yapabilirim ve keyfim gayet de yerindedir.

Bu iki ihtimalden herhangi birinden farklı bir durumunuz var ise, o zaman belki de başkalarına ulaşmakta güçlük çekiyor olabilirsiniz, üstesinden gelmek için bilişsel çarpıtmalar ya da öz benlik üzerinde çalışabilirsiniz, bu kavramlar üzerine çalışmak için çeşitli psikolojik okumalar ve hatta terapiler keşfetmek mümkün.

Gerçek bir dost ile iyi bir arkadaş arasındaki gerçek fark, aranızdaki güvendir.

Büyümek kendi ayakları üzerinde durmaktır...

Kendini suçlamaktan vazgeçmelisin... Artık yetişkin olduğumuza göre, başkalarından uzaklaşmanın sorun olmadığını söyleyebiliriz. Hepimiz zamanla bir yerlere savruluyoruz. Herkesin kendi hayatı, günlük bir rutini,  mesleği ve sorumlulukları var!

Mutluluğun sırrı kendine güvenmek ve kendini dinleyerek iç arzularına kulak vermektir. Yaşamak istediğiniz o X şehri ile üniversiteden arkadaşınızın yaşadığı şehir arasında bir seçim yaptığınızda hayalinizin peşinden gidip X şehrine taşındığınızda aslında en mantıklı kararı veriyorsunuz. İşim, evim, yerim, yurdum ve alışkanlıklarımı kendine göre seçmek, hayal kırıklıkları ile uğraşmamanın en iyi yolu.

Eşiniz olur sizi tanıdık çevresine entegre edebilir veya yakın aileniz sayesinde yalnız kalmayabilirsiniz. Ama bir doğru var ki "ikinci derece" çevremiz değişebiliyor. Zamanla, kiminle konuşacağımızı, kiminle dertleşebileceğimizi veya bir şeyler içmek için takıldığımız insanları tanıyor olacağız.

🔗 Arkadaş edinmek için tavsiyeler

🔗 Sohbet becerilerini geliştirmenin yolları!

Kaynak

Sağlığa bir adım