Gerçekten hırsım yok diyebilir miyiz?
Bir gün Google'a "hırslı olmamak sağlıklı mı, sağlıksız mı?" diye sordum. Farklı forumlarda kaç kadın “eşim hırslı değil” veya kaç anne-baba, "çocuğum hırslı değil" diye şikayet ediyordu, inanamadım. Korku, kaygı, ekonomik kriz ve kitlesel işsizlik dünyasında, hırs sahibi olmak çok değerli, hatta baştan çıkarıcı bir nitelik, belli ki!
“Mutluluğumu bozacak hırsım yok”
Peki, ya kariyerim benim için pek önemli değilse? Belki para, mesleki sıfatlar, bir ev, bir araba, prestijli bir aile hayatı için hırs yapmadım ama kişisel hayatım için pek çok hırsım vardı. Belki çevrem farkında değildi, ama ben biliyordum ve rahattım. Beni sabahları devam etmeye ve kalkmaya zorlayan planlar ve sorumluluklar bana çekici gelmedi. Hatta ben mutluluk ve refah adına edinilen bu hırsların çelişkili bir durumla sizi yıllar sonra baş başa bırakabilir diye düşünüyorum.
Peki, hırs bir tür itici güç müdür? Diyelim ki, hırsım yok, ondan tamamen yoksunum. Yaşamaya nasıl devam edebilirim? Buna inanmıyorum. Belki motivasyon kaynaklarım farklıdır sadece. Ben mutluluğun sadece ilerlemek ya da bir şeye ulaşmakla ilgili olmadığına inanıyorum. Kendi değerlerimize ve kendi doğamıza saygılı olursak, vicdanımızla barışık olursak çok daha mutlu olabileceğimizi düşünüyorum.
Hırs çok fazla çaba gerektiriyor
Hırs, herkesin yapmaya istekli olmadığı veya herkesin yerine getiremeyeceği çabalar gerektirir. Zaman, enerji, para vs. eksikliğinden dolayı çaba gösteremezsem, kalıba uymadığım için acı çekme riskiyle mi karşı karşıya kalmalıyım?
Ya “hırs” ve “çaba” denilenler aşırı hareketli ve yoğun bir yaşam anlamına geliyor ve bende çok fazla baskı, çok fazla stres ve çok az zevk ile sonuçlanıyorsa, böyle bir durumda kendimi olduğum gibi kabul etmeyip kendimi zorlamak ne kadar doğru? Yavaşlığımı, tembelliğimi kabul etmek ve varsaymak doğru değil mi? Bu soruları zihninizin bir köşesine not etmiş bulunayım.
Ben oğlumla lego yaparken ya da o babasındayken, ben küvette uzanıyorsam hala ofiste olan herkesle karşılaştırdığınızda bir tembel gibi görünüyorum tabi ki. Asıl soru şu, bu gün ve bu yaşta, bir sağlık krizinin ortasında bile yorulmadan çalışmak ve hiper üretken olmak neden bu kadar değerli?
Bu makaleyi beğendiniz mi?
Daha fazla bilgi almak ister misiniz 🤔 ?
Doğrudan yazara yazınEmre Yıldız, Kariyer Koçu !
Emre Yıldız'e bir soru sor
Düşüncelerinizi paylaşmak ister misiniz? Yorum bırakın