Yeni çekirdek aile mi? Kök aile mi?
Benim için açıktı: büyümek ve ebeveynlerimden uzaklaşmak birbiri ile paralel süreçler. Yetişkin bir birey olmak için ailemizden kopuşu gerçekleştirmek gerekiyor. Artık sadece anne babanın çocuğu olmak değil, aynı zamanda kendi hayatının mimarı olmak gerekiyor. Evlendikten sonra yeni bir aile kuruluyor ve bu çekirdek aileye adaptasyon süreci oluyor ve bu adaptasyon aynı zamanda kök aileden kopmak anlamına da geliyor.
Kendimizi köken ailelerimizden koparmak kötü bir şey mi? Makul derecede sağlıklı sınırlar sebebiyle yapıyorsak, bence değil. Ebeveynlerimizle ilişkilerimizi sürdürmek oldukça faydalı, ancak, aşağıdaki durumlar ortaya çıkınca işler farklılaşıyor.
🚩 Eşlerden biri, karar verme süreçlerinde ebeveynlerine çok fazla güvenir ve diğer eşin kendini önemsiz hissetmesine neden olur.
🚩 Eşlerden biri, duygusal ihtiyaçlarının karşılanması için eşine değil ebeveynine bakar ve bu da eşinin görmezden gelindiğini hissetmesine neden olur.
🚩 Eşlerden biri evlilik çatışmasının ayrıntılarını ebeveynleri ile paylaşır ve bu diğer eşin ihanete uğramış hissetmesine neden olur.
Benim eşim, ailesi ile o kadar bağlı ki, birbirlerine aşırı bağımlı görünüyorlar. Bu durum artık bana sorunlu hale gelmeye başladı çünkü ailesiyle çok yakın olması, ikimizin ilişkisindeki işleyişi olumsuz etkiliyor!
🏘️ Bir ilişki içindeyken, her birimiz kendi aile mirasımızla gelmeli ve kendi ailemizi yaratmak için bu mirasları dönüştürmeliyiz. |
👨👩👦 Ailesine düşkün erkek ile evlendim, imdat!
Eşim sadece aile yadigarıyla değil, tüm ailesiyle geldi! Ve sonunda olanlar oldu: kayınvalidemin etkisi altında yaşıyoruz.
Tatile nereye gideceğimizi onlar seçiyor. Evimiz ile aldığımız kararlara onlar karışıyor. Yaptığımız her seçim hakkında bir fikir veriyorlar. Ben ne istediğini bilmeyen bir erkek ile mi evlendim?😤 Buna hafta içi bazı akşamlar eve geldiğimde onları sık sık üzerinde otururken bulduğum kanepenin rengi de dahil. "Hal hatır sormak" için her akşam telefondalar! (haftanın her günü, böyle bir şey olabilir mi?) Sürekli tavsiye istemek için yapılan çeşitli aramalardan bahsetmiyorum bile 🥴.
Eşimin ailesi ile ilgili hiçbir sorunum yok. Asıl sorun, benim kocamın kendi ayakları üzerinde duramıyor gibi görünmesi ve ailesine düşkün değil, ailesine bağımlı olması!
Tüm planlarımızın içindeler!
Öncelikle zaten her planımızdan mutlaka haberdarlar. Ailesi ona tekrar tekrar ihtiyaç duyduğunda önceki planlarımızı iptal etme alışkanlığı var. Yalnızca bir veya iki kez olsa tamamen anlaşılır bir durum. Veya acil durumlarda en iyisi onun sadece ailevi görevlerini yerine getirmeye çalışması elbette. ⚠️ Ama bu durum sıklaştığında kaçınılmaz olarak ben ve ilişkimizin, eşimin hayatında durduğu yer ile ilgili kendimi sorgulamaya başlıyorum.
Aile gideceğimiz yer değil, başladığımız noktadır. Büyürken, ailemizi sevmek zorunda mıyız? sorusunun hayırsız evlat olmaktan farklı olduğunu anladım. Onlara saygı duyuyorum ve seviyorum, ancak sağlıklı sınırların mümkün olduğunu biliyorum. Bunlar benim köklerim ve göbek kordonunu kesmek ait olduğum aile ağına ait halkayı kestiğim anlamına gelmiyor.
Ben büyüyüp kendime seçtiğim yeni aileyi kurarken ailemle kartları yeniden dağıttık ve yerlerimizi ayarladık. Bunu yapmak kolay değil. Gelenekleri yeniden icat etmek ve geçiş yapmak tüm aileler için kolay değil. Ancak gerekli! Evlilik, yeni bir aile kurmak anlamına geliyor ve onu oluşturanlar için önemli olan, hem eşimin ailesi hem de kendi ailem için neyin ne kadar kabul edilebilir olduğu konusunda hemfikir olmak ve 🚦 sağlıklı sınırları beraber inşa etmek.
🔗 Hayır demeyi öğrenmek: Hayır diyememek neden kaynaklanır?
Sürekli onun ailesi ile vakit geçirmemi istiyor!
Tabii ki, ailesiyle tanışmak, kaynaşmak ve vakit geçirmek benim için de keyifli. ⚠️ Ama onlarla vakit geçirmeye zorlandığımı hissetmeye başladığımda kendi mutluluğumdan fedakarlık etmeye zorlandığımı farkediyorum.
Zorunluluklar ve kısıtlamalar yaşamın bir parçası, ancak her hafta sonu kayınvalidemin evine yemek yemeye gitmek gerçek bir angarya haline geldiğinde artık tartışma çıkmasın diye susmak çözüm olmamaya başladı. Aile ritüellerinden çok baskıcı bir zorlama haline dönüştü. Eşimin ailesi ile geçirdiğim vakitlerde aslında gerçekten istemediğim halde bunu yaptığım için suçluluk duygusu hissediyorum. Üstüne bir de eşiniz istemediğinizi söylediğiniz veya önceden planlarınız olduğunu bildiği halde sizi ailesiyle vakit geçirmeye ikna etmek için elinden geleni yaparsa gerçekten çıkmazda hissedebiliyorsunuz.
Amaç, ailesiyle mümkün olduğunca kaliteli zaman geçirmekse, sürekli yapmaktan pek rahat olmadığınız bir şeyi yapmaya kendinizi zorlamak başarılı bir çözüm olmayacak! Ona (tüm saygımla) bunun benim için uygun olmadığını söylemeliyim ve gerçekten istemediğim sürece bir daha duygusal manipülasyon teknikleri kullanarak beni ikna etmeye çalışmamalı.
Yalnız kalamıyoruz!
İkimizin de aileleri ile ara sıra vakit geçirmemiz beklenir. Bu, özellikle yeni bir aile kurduğunuz eşiniz olacaksa ve ilişkiyi daha ileriye götürmeyi planlıyorsanız çok önemli. Fakat, aynı derecede önemli olan bir şey daha var! Sadece ikimiz baş başayken zaman geçirmek ve birbirimizi daha iyi tanımak, özellikle de evliliğimiz yeni başladıysa.
Ev benim evim. Kayınvalidemlerin ara sıra beklenmedik bir şekilde uğraması veya sık sık işten eve geldiğimde onları bulmam, beni yormaya başladı 😤 . Eşimin ailesine olan bağlılığı / bağımlılığı, artık yalnız kalacağımız ve baş başa vakit geçireceğimiz zamanların önüne geçiyor. Kendimizi bir çift olarak bulmaya, yakınlaşmaya olan ihtiyacımızı erteliyoruz gibi hissediyorum. Herkes kendi yerinin ne olduğunu ve artık aşılamayacak sınırlar olduğunu anlamalı.
Ailesiyle vakit geçirmenin ikimizin yalnız kalma şansını ertelediğini hiç fark etmemişse önce pozitif bir dil ile durumu ona açıklamaya çalışmalı.
Orta yolu bulmak mümkün değil mi?
Mutlu bir ilişkinin anahtarları, ilişkideki anlaşmazlıkları, özellikle de ilişkinin başlarında birbirlerinin ailesiyle ilgili sorunları dürüst ve sağlıklı şekilde ele almaktır.
Evlilik hayatı tavizlerden oluşur, bu yüzden müzakere edilecek ve gülümseyerek kabul edilecek şeyler vardır. Örneğin, tatilleri bir çift olarak değerlendirmek için kök aile ile geçirdiğimiz tatillerinin süresini azaltmaya çalışabiliriz. Önemli olan, birbirinizin ihtiyaçları hakkında sağlıklı iletişim kurmak ve kimsenin kendi mutluluğundan taviz vermemesini sağlamak.
Yeni bir aile kurduğunuzda çevrenizdekilerle de etkileşim kurduğunuzu ancak çift olarak bağımsız hareket etmeniz gerektiğini hiçbir zaman unutmayın 👩❤️👨 . Çocuklar kendilerini bulma ve bir aile kurma özgürlüğüne sahip değilse, aileler aslında onların mutluluğunu da tehlikeye atıyor. Çünkü evlilikleri içinde bu durum bir çatışma kaynağı haline gelebiliyor.
Bu içeriği okuyanlar bunları da mutlaka okuyor!
👉 “Ne zaman çocuk sahibi olacaksın?” sorusu masum değil
👉 Toksik anne özellikleri | Sınır koymak zorundaysan...
👉 Sevgili ile kavga ederken kaçınılması gereken 7 cümle
👉 İlişkilerde Sadakatsizlik | Neden sadakatsiz olunur?
👉 İlişkimde mutsuzum, ne yapmalıyım?
Yazar notu: İletişim ve uzlaşmaEvlilik söz konusu olduğunda romantik partnerinizle kendinize ait enstrümanları eş zamanlı akort etmek zor olabiliyor. Özellikle de yaşam ve aile kültüründe bu tür bir tutarsızlık/farklılık olduğunda. O zaman konu çok karmaşık hale gelebilir ve aile içi çatışmalar çok hızlı tırmanabilir...
Söylenmeyen şeylere dikkat edin, her şeyi içselleştirerek bir gün gelir patlarsınız ve bu hiç de hoş bir görüntü değildir. İlişkilere geri dönülmez zararlar verilebilir. Bu nedenle, herkesin iyiliği için açık ve dürüst iletişim kurarken bazı tavizler vermek gerekebilir.
Ancak bunların hiçbiri yapıcı, dürüst ve açık bir tartışmayla çözülemeyecek şeyler değil. Sadece ikinizin de konuşmayı neden yaptığınızın farkında olduğunuzdan emin olun; kimin haklı ya da haksız olduğunu kanıtlamak değil, ilişkinin iyiliği için en iyi ne yapılabilir bunu tartışın!
🤗"KENDİNİ DİNLE, KABUL ET VE MUTLU OL! HEMEN ŞİMDİ, BAŞLA..."#BornToBeMe |
Kaynak
Women IO dergisi
